نا امید از همه چیز

امروز همسرم پس ازطی 300 کیلومتر راه به دانشگاه خودش رفت، و پیگر پایان نامش شد، در کمال تعجب یکی از داور ها پرپوزال رو که بقیه اساتید اون رو به امضای خودشون رسوندن گم کرده و میگه دوباره پیرینت بگیر بیار برام، همون لحظه همسرم زنگ زده به من میگه چیکار کنم این میگه گمش کرده و... بهش گفتم اول برو به مدیر گروهتون بگو و بعدش اگر نتیجه نگرفتی برو مدیر تحصیلات تکمیلی، بنظرم خیلی بده که دانشگاهی که جزو 20 دانشگاه برتر ایران هست اینطوری بی مسئولیت باشن در قبال دانشجویی که تمام وقت و زندگیشو گذاشته که تحصیل کنه ... یاد یه دوستی افتادم که میگفت ببین تو عادت کردی، دانشجوها توی ایران انقدر درگیر کارهای ادمینستریتیو میشن که اصلا شما نمیرسی به اصل موضوع و  بیشتر درگیر این داستان ها هستی تا درس، راس میگفت، خودم همین دانشگاهی که همسرم درس میخونه فارغ التحصیل شدم  یادمه برای یه موضوعی دنبال یه استادی بودم نهایتش هم کارم رو راه نمی انداخت و چون دانشگاه دلف هلند درس خونده بود فکر میکرد از یجای فیل افتاده، اون زمان یکی بهم گفت شمارشو میدم بهت باید بهش هر هفته زنگ بزنی و پیگرش شی  تا وظیفشو انجام بده و الا نتیجه نمیگیری، خلاصه منم یه دنده گفتم انجام نمیدم و همزمان یک ایمیل با رونوشت به مدیر گروه و مدیر تحصیلات تکمیلی زدم و یک هفته بعد جواب گرفتم.

واقعا هیچ جای امیدی برام نموده . . . آقا چرا انقدر زندگی رو برای هر کسی سخت می کنید؟ واقعا چرا ؟ 

دلار امروز 13240 - قول آقای دکتر همتی نسبت به ریزش دلار.